İNSAN-I BEŞER

Türlüce halk olmuþ insan-ý beþer
Bulursan insanda ne cevherler var
Yoksulun elini muhannet keser
Zenginin peþinde, divaneler var

Tebdili þaþmýþta dünya dönüyor
Son demi insanýn, hala görmüyor
Ol kabir gel diyor, gelmem demiyor
Þaþarým gamsýza, ne cesaret var

Korkmazlar, geriyi hesap etmezler
Coþtumu dünyayý hiç gam yemezler
Görseler vallahi gram gülmezler
Gelmez yola giden, kuldan haber var

Kaç Asýr, kaç bin yýl, kaç milyon sene
Döneni gördükmü baþtaki yere
Giden bizden oldu, hem ellerdende
Mevta soðumadan, coþup gülen var

Bu hesap baktýmý, hayvana hastýr
Hayvan kararýnca, tuttuðu yastýr
Vicdan, akýl, mantýk insancýl histir
Bunlardan sýyrýlýp, benim diyen var

Oysaki insaný mevla kayýrdý
Onu pür Nur ile þerden ayýrdý
Azdý insan oðlu, fitne doðurdu
Erim diye gezen, nice avrat var

Saklanmaz bu fesat boylu boyuna
Asil çeker imiþ, asýl soyuna
Dünün kancýklarý girmiþ oyuna
Hileyle gözlere, sürme çeken var

Sakýnýn cahilden, ýraða kaçýn
Her vakit vicdandan tarafý seçin
Vicdanla merhamet, cahilden ölçün
Bilmeyip kendini zayi eden var

Kalp kýrmak, ihanet þeytan oyunu
Özü küf tutmuþlar bilmez soyunu
Doðru iþ dilersen bükme boynunu
Ceht ile azimde türlü kudret var

Ben gördüm yanlýþý,andým kendimce
Gördüm eski, yenilerden hallice
Yusuf’um sözümden hisse alýnca
Umut var bilesin, sende hikmet var




Sosyal Medyada Paylaşın: