Soldu Şimdiden

Yüklenirdik hayatý tüm acýlarýyla
Yoktu içimizde piþmanlýk, sabýr vardý
Nasýl olsa bulurduk yolunu, rahatlamanýn
Yýlda bir kez koþtuðumuz ormanlar yandý.

Yanan ne aðaçtý, ne çalý, çimen,…
Güzellikleri içimizde uyandýran masalsý
Kim ki gezinirken içinde dalmazdý hayale
Serap oldu umutlar, þimdiyse döndüler çöle.

Yine de ne garip ki aþikâr oldu
Yeþilin büyüsü, seveni derinden üzdü.
Alnýndan akarken teri elinde bidon
Bir aðaç kurtulsun diyen yollara düþtü.

Nasýl uyanýlýr bu kâbustan bilemem
Vatanýn kalbi, ruhuydu yeþil, asla geçemem
Mahzun bir çocuk gibi daldým bir düþe
Hayallerimizi katledeni ben affedemem.

Bizim izlerimiz vardý yanan daðlarda
Kavuþamayýz yeniden meþeye, kayýna, çamlara
Nasýl bakacaðýz þimdi kavrulmuþ o sýrtlara
Karaca, tavþan, üveyik, geyikler anýda kaldý.

Daha ilkokul çaðlarýnda baþladý sevgi
Alaca geyik koþarken sanki bize de seslendi
Anlýyorum ki bu sesi çok ararýz biz
Ruhumuzun dayanaðý güzellikler, ateþle yitti.

Ormaný olmayan daðdan hiç hazzedemem
Aðaca kýyana adam, insan da diyemem
Keþke bu yaþananlar birer kâbus olsaydý
Yitip gidenleri sorma, ben söyleyemem.


Oðuzhan KÜLTE


Sosyal Medyada Paylaşın: