Sen içimdeki yangýnlarýn isimsiz mektuplarýn sahibi oldun hep
Senden sonra ne yanabildi bu ateþ böceði, ne de uçmayý becerebildi...
Hayatýmý sorguladýðým yerdeyim yine
Aþkýn miladý olan o günde
Ne bugünde var hevesim, ne yarýnda bir umudum
Yalnýzlýðýmla bir geçmiþe çýrýlçýplak soyundum
Duruldum sevgilim...
Çok nadir durulan Karadeniz gibi bende
Þimdi ürkek, karanlýk bir yolun yolcusuyum
Ne bir yol arkadaþý edindim kendime ne de bir aþk
Hem anladým ki aþk bu dünyadan deðil
O dünya da bana göre deðil
Beceremedim yine kendim olmayý
Baþkasý gibi davranmayý da hiç beceremedim ki
Ýnsanýn hali vakti kalmýyor esasen
Kaybolunca yaþam karmaþasýnda
Kaybolmak mühim deðilde
Ben seni kaybettim ya bulmaya çalýþýrken
O üzüyor iþte......
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.