İLAÇ OLMADIN
Hayatý toz pembe gösterme bana
Sevgiye þevkate sen aç kalmadýn.
Kuþ sütünden sofra kurmuþlar sana
Yavanda lezzete muhtaç olmadýn.
Gün gelir anlarsýn belki diyerek
Tükendim hýþmýna boyun eðerek.
Sana aþk daðýnýn zirvesi gerek,
Ben gibi tepeye yamaç olmadýn.
Ne azarlar nede döverler. seni
Cevrine göz yumup severler seni
Günahýnla. bile överler. seni
Bin günah içinde bir suç olmadýn.
Canýma kastetti her defasýnda
O hançer sözlerin durmazmý kýnda
Her türlü cezama kýlýç oldunda,
En ufak yarama. ilaç olmadýn.
Bin aþýk ah çekse yansa. ardýnda
Merhamet güneþi doðmaz yurdunda
Adem’e bilenmiþ satýr vurdunda,
Kansýza körelmiþ kýlýç olmadýn.
Adem Çobanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.