USANDIM

USANDIM
alýþamadým be hayat alýþamadým
senden gelen yetmez gibi
dost görünen düþmanlarýn
yaptýklarýna bir türlü alýþamadým

kendimden usandým senden usandým
yalan dolan dolu dünyadan usandým
maske takan sahte yüzleri görmekten
kendi yüzüme bakmaktan usandým

içime baktým yara dolu
hangisini saracagýmý þaþýrdým
varsýn olsun dedim sarmadým
kendi yaralarýmdan usandým

içimde az bir sevgi kýrýntýsý kaldý
baktým verilcek kiþi kalmamýþ
hepsi kendini düþünür olmuþ
sevmekten sevilmekten usandým

kaderim dedim çekildim bir kenara
yalnýz baþýna yaþamaktan usandým
günü gün edenleri görünce
böyle yaþamaktan usandým

iyi niyetli oldum kötüler kazandý
sagým solum menfatçi doldu
kimseye bakmaz oldum artýk
kötülerin kazanmasýndan usandým

can dostu olmak istedim
canýmý almaya kalktýlar
kendilerini hint kumaþý sandýlar
bu yüzden giydigim urbadan usandým

gece oldu gündüz oldu
yazlar geldi geçti kýþ oldu
bak baharý görmeden ömrüm bitti
aldýgým her nefesten usandým

bak yine yalnýzým bu günde
sözüm kalmadý yazýp çizmeye
kalemimde mürekep kalmadý kurudu
deli yürekten dökülen sözden usandým

Sosyal Medyada Paylaşın: