FAFRİYAT KAMYONLARI

Kamyonlar geçiyor kapýmýn önünden.
Eksozlarý çok pis kokuyor gerçekten.
Yokuþlarda homurdanýyor kamyonlar.
Nefes alamaz oldu bütün insanlar.

Geçerken tozu dumana katýyorlar.
Gürültüden ortalýðý yýkýyorlar.
Topraklarý býraktýlar derelere.
Onlarý hep yolladýlar denizlere.

Ýyiden titriyor þehirin yollarý.
Kirlettiler tüm bahçeleri, baðlarý.
Kuruyup gazel oldu bütün bahçeler,
Sabahlarý ötmüyor minik serçeler.

Yolu ortalar hafriyat kamyonlarý.
Asla düþünmezler baþka araçlarý.
Çabucak geçerler meskûn mekanlarý.
Bundan oluyor trafik kazalarý.

Canýmýza tak etti egsoz kokusu.
Sanki delinmiþ mübareðin borusu.
Hep yokuþlarda püskürtüyor dumaný.
Ýnanýn önemsemiyorlar insaný.

Çýldýrdý bizi öten korna sesleri.
Vallahi çoktan saðýr etti bizleri.
Gündüzleri pek çýkýlmýyor sokaða.
Artýk saðlýklý yaþam kaldý Allah’a.

Taþýdýlar topraklarý, aðaçlarý,
Çýplak býraktýlar onca ormanlarý,
Nerede o eski mangal sefalarý.
Kamyonlar götürdü bütün umutlarý.
Necmi Özyurt
Sosyal Medyada Paylaşın: