SUSTU GÖNÜL
Zulmün tanýðýyým hem de maðduru,
Küçük yaþta gördüm On Ýki Mart’ý…
Suçsuz sanýðýyým dövdü boduru,
Elim gözüm baðlý duydum zurt zartý…
Boðazýma bastý potinle zorba,
Aðzýmdan kan geldi allandý urba,
Ayakta falaka baþýmda torba,
Lal oldukça dilim iþkence arttý…
Caným her yandýkça sövdüm düpedüz,
Filistin askýsý geceyle gündüz,
Elektriði verdi beyinsiz gürbüz,
Verdim kilolarý utandý tartý…
Yoktu buz betonun çulu hasýrý,
Ýnat etti kalbim vermedi sýrý,
Elinin tersiyle itti kasýrý,
Susmak direnmektir mertliðin þartý…
Cantekin der; gam yok alným açýktýr,
Yiðit direndikçe namert kaçýktýr,
Ýþkenceci ömrü çamur balçýktýr,
Ýnsanlýktan yerler kýrmýzý kartý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.