Yalnýzým Terkedilmiþ bir köpek Kadar yalnýz, Ne bir ses var Ne de sesimi duyan Bir nefes, Gözyaþlarýmýn sesidir kalbine vuran, Aðlýyor inliyor kokunu Arýyor, Zifiri karanlýk Sensiz sokaklar Evsiz bir dilenci gibi, Kýsacýk bir ömür Ateþ böceklerinin ki, Umutlarý Pýrýl pýrýl Beyaz ellerinde Parlayýp sönüyor, Baðýra baðýra Söylediðim bir Þarký Ezberimde olmayan Öylece bitiyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tarık Çinçin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.