BOŞ BIRAKTIM KOLTUĞUNU

Kaybetti zaman içinde o sonsuz güveni,
Kaybettik o sýcak elleri, sýcak gözleri
Tutmaya çalýþsak da olmaz ki, eski gibi
Korkma, boþ býraktým kalbimde,
Sana ait olan o yeri.

Aldým hüzünden tüm yüklerimi
Son sýcak barýþmalarýmýz dýr, belki,
Ayrýlýyor yürekler,
bir gün döneceðim der gibi gözler,

Açtým deli bir boran da yelkenimi
Koparýp attým,baðladýðýn tüm , halkalarý
Verdiðin ne varsa býrakýp ardýmda
Güverte de sözlerinden, kurþun delikleri,
Ayrýlýyorum demir attýðým bu liman dan
Rota sýzca,sessiz sessiz usulca,
kimseyi uyandýrmadan,ayrýlýyorum
bu limandan.

Ardýnda hüzün köpüklerinden, bir duman,
Verdiðin ne kadar varsa býrakým,
Kaybolup gidiyorum, girdaplar içinde
Kem gözlerden sessizce.

Sen çalýyor saatler sen çalýyor ziller
Boþalmýþ þiþeler dökülmüþ kadehler
Kaybolup gidiyor vuslat içinde gözlerim.
Hatýrlatma geçmiþi boþ yere.
Ne sen istediðim gibi olabildin
Ne de ben sana güven verebildim
Senle dolar o boþluk.
.
Sosyal Medyada Paylaşın: