DİLHAN

(Not: Þiir, 1100 dize, elli bir birim, 51 sayfadan oluþur... Bunlar þiir arasýndan seçilmiþ birimlerdir... Gerisi kitap yayýmlandýðýnda...

DÝLHAN


Uzan Dilhan þöyle dizimin dibinde
Memleketimin mavi sabahýndan özet geçeyim
Öyle tekdüze deðil öykü;
gazetelerden okunduðu gibi
Coðrafyalar köprüsü;
hava, deniz dört mevsim
Uzamý güneþ kültünden,
felsefesi insan özünden
Hamuru, canhýraþ karýlmýþ kan öyküsünden
Aç uyumuþ analar,
oyunsuz büyümüþ kýz kýzan
Bin çapanoðlu hýþmýna uðramýþ karalar ki
her bir karýþýn örtüsü,
oðul gönünden.
xxxxx

Þiir, düþüncenin uzamý kadardýr Dilhan
Olmaz öyle dil yarmakla, söz gevelemekle
Ne söylediðin deðil önemli olan
Nasýl bir resimdir ortaya konan.
Akarsuyudur bir memleketin akarsuyu
Ne kadar acýlýysa o kadar çoþkun akan.
Kim ne derse desin, bakma sen saða sola Dilhan
Sanat ufkundan saðýlýr
Yaslanalým þöyle katran koyusu yükümüzle
deltalarýn humuslu rahmine
Döndürelim evine þiiri
Uykuya daldýðý o, gümrah sabahtan…
Barbarizmi atalým bir yana bugün
Gel biz gerçeði,
us kaþýyýcý resmiyle çizelim kor yüreklere
Öyle bir çizelim ki
anadan üryan
(.....)

Karalanmýþ bir kere Dilhan
ruhunun tonozlarý
Temize çeksek bile izi kalýr kubbelerde, çimlenir.
Þýk elbiseler giydirilmiþ ahu gözlü yanýlgýlara
Makam sarhoþluðuna sýðýnmýþ
Ismarlama yetki,
Uydu taþeronlara
Kehribar dizeler kondursak anlam yavan demlenir.
Nasýl bir baðlaþmanýn içindeyiz, derimi yüzüyor
Uygarlýk tezgâha düþmüþ pazar güzeli…
Felsefenin kirini süzdüren kadim kültür
Çaldýkça okul zillerini pýrýl pýrýl gözlere
Göðsüme yükselen sýtmalý bir küre ki
Genetik hýrkalý ulema meseli…


(...)
Eðreti durur demokrasi kýlýfý,
mistik sözlerde
Özgürlükten yana tarafsýz,
susmaksa huzur anýtý
Kavramlarý soyundurmuþ anlamdan,
utku göreceli
Kinden, nefretten yað çýkarýlan hayta günlerde
Rüzgâr yönüne keser sallayan
baþ kâhyalar bizim.
Ne menemdir yardakçýlýk,
prof salyalarýyla gönenir
Tanrýya kulluðu anlarým da kula kulluk bana ters Dilhan
Öyle günler ki aklýn kendini boynuzladýðý kaygýlý bir dilim
Hedef, hak ettiðin deðil;
kimin hak baðýþlayacaðý;
Sýrçasý dökülmüþ bir heyulada
didiþme nöbeti bizim.
Ne zaman gelecek aklýmýz baþa,
geç de olsa gelsin derim
Kaçacak yerimiz yok,
çokkabazlara sýrtýmýzý vermeyelim
Yer-gök-deniz varsýn yýkýlsýn,
usu çalýnmýþ bu çocuklar bizim.
(....)

Sosyal Medyada Paylaşın: