HASTANE

Yürek burkan bir yer, soðuk bir mekân,
Ýlaç deðil hüzün kokar hastane.
Sunulur hastaya her türlü imkân,
Yine de içimi yakar hastane.

Ýlaçlara kaygý ve gam karýþýr,
Þifa vardýr ama yüzler kýrýþýr,
Sonunda Ýnþallah deva eriþir,
Mikroplarý bulur söker hastane.

Baþlangýçta mutsuz, mahzundur insan,
Gerçekte hiçbir þey deðildir noksan,
Samimi gayret var, Allah’tan ihsan,
Yaralý kalbimi diker hastane.

Geceler karanlýk, sessiz bir ortam,
Sarar hastalarý endiþe, evham,
Allah’ým þifayla eylesin hitam,
Her türlü imkâný döker hastane.

Ýnsaný zamanla sarar kokusu,
Farklýdýr buranýn ruhu, dokusu,
Haz verir namazýn secde, rükûsu,
Bütün nazýmýzý çeker hastane.

Hastaya umuttur, duyar feryadý,
Gelince edersin hep itimadý,
Burada kavrýyor insan, hayatý,
Saðlýk tohumlarý eker hastane.

Bazý insanlara þifalý eldir,
Bazen de mezara gidilen yoldur,
Yolu düþenlere ihtimam boldur,
Herkese gönülden bakar hastane.

Çok hatýrlanýyor burada ölüm,
Hiçbir kötülüðe uzanmaz elim,
Ebedi hayata gitmekte yolum,
Hastaya daim bal, þeker hastane.

Olmazsa olmazýn þaþmaz adresi,
Sevgiyle kucaklar sarar herkesi,
Rab eksik etmesin, þarttýr nefesi,
Hizmette sel gibi akar hastane.

Umudun kapýsý, mutlak ihtiyaç,
Ýnsanlýða þifa daðýtmak amaç,
Bilinmez dertlere çare ve ilaç,
Olur da virüsü sýkar hastane.

Derde deva olur, hastaya þifa,
Bazen mutluluktur, bazen de cefa,
Allah þifa versin, sürelim sefa,
Ne de olsa boynu büker hastane.
SALÝH SEDAT ERSÖZ
Sosyal Medyada Paylaşın: