Sana ne demeliyim ne diye hitap etmeliyim bilmiyorum, Tek bildiðim yüreðime yer ettiðin, Uzaktan, sesini duymadan, yüzünü bile doðru dürüst görmeden,
Acýlý bir yol güzergahýnda gördüm seni, Bir nebze kendime benzettim yüreðini, Her gün kapýný çalmayý borç bildim kendime, belki açýlýr belki Gönüldaþ olabiliriz diye,
Hep bana bakmaný , bekledim Gönlün renkleri açýlýr diye Bir saat iki saat üç saat, ama nafile Insan üzülüyormuþ, anlamsýzlýk çöküyormuþ yüreðine.. Bende vaz geçiyorum...
Kaldýramýyorum artýk, yanlizligimla baþbaþa kalmak istiyorum, Kim deðer veriyorsa deðeriyle karþýlýk vermek gerek, bunu görüyorum,
Ve GÝDÝYORUM....
18.07.2021 Saat 11.41
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kalemin Hüznü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.