çöllerin eteklerine sığınmışım

kalbindeki vatanýmda
kýyama durdu yýldýzlar
kesif bulutlardan
ayaz kesiði acýlardan
deli boranlardan
sor beni
nasýl da yaðmýþým aþk için
kýzýl kýzýl
buzul buzul
ne sönmüþüm ne donmuþum
sadece acý hüzün hicran olup
yerlerde sürünen yüreðime yaðmýþým

sen kalbiindeki ülkemden atarken beni
avaza durmuþtu tüm benliðin
sen bilmiyordun
ama canhýraþ bir þekilde hissediyordun
çünkü gözlerinden
acý ve sessiz feryatlar serpilip yakýyordu etrafý

yaðmalatmýþsýn içindeki ben bahçeleri
gül yerine siyah karanfiller dikmiþsin
estirmiþsin hoyrat rüzgarlarý
talan ettirmiþsin
týpký ilkbahara kýyýp
hazan yayan kasýrga gibi

kurutmuþsun sevinçlerimi
yok etmiþsin heveslerimi
daðlarýmý paramparça etmiþsin
vadilerde açan çiçeklerimi
çavlana salýp
kanyonlara sürmüþsün

gökyüzünün perdesini indirip
bulutlarý susturmuþsun
ay dökmüþ çarþafýna yýldýzlarý
sýrtlamýþ sürüklüyor
bilmediði dünyalara

oysa kirpiklerinin yamaçlarýndaydý aþk
dudak kývrýmlarýnda kurutuyordum
sana dair biriktirdiðim
gözyaþlarýmla ýslanmýþ hayallerimi

sus bir dinle intihar duygusu yaþayan
yüreðimden düþüyor
ölüme kanat çýrpan ruhum

yusuf misali kör bir kuyunun yalnýzlýðýnda
þansýma düþecek bir köle tacirini bekler gibi
çöllerin eteklerine sýðýnmýþým

Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: