Bir sabah

Gökyüzü umutsuzluðun si mgesi oldu
güneþ kaybedenlerin üzerine doðdu
geceler yokluðun anlamý oldu
gündüzler esirliðim Bir Alamete oldu

artýk Toprak kurudu
insanlar öldü
umutsuzluk Bütün dünyaya hakim oldu
Daðlar eridi
gökkuþaðý renklerini kaybetti
yalnýzlýktan Zifiri Karanlýk zifirleþti
yüreðimiz sevmeyi unuttu
aþk Vefa’yý unuttu

kelimeleri bir hiç uðruna tükettik
anlamlarý anlamsýzlýklara yükledik
hayatý böyle tükettik
gelenlerden olduk
tüketenlerden olduk

Eller Kan revan içerisinde
insanlýðýn cenaze namazýný kýldýk
yokluða hükmetmeye çalýþmaktayýz
Oysaki evlerimizde var olaný kaybetmekteyiz

Kaybeden olarak
böyle yaþamaya mahkum kalacaðýz
Oysaki Kim istemezdi ki
sevinci gökkuþaðýný
mavilikte uçmayý
Çaðlayan’ýn yanýnda
Hayatý derin derin sorgulamayý
kim Ýstemezdi
kim istemez ki mutlu olmayý
ben istemem desem yalan olacaktý
ama biz yolunu kaybeden bir vagon misali
Geri geri giderken
görmediðimiz þeylere çarpa çarpa
hayatýmýzý devam ettiriyoruz

Yokluða ulaþana kadar
Kendimizi bulana kadar
Hayatý tadana kadar
Sonsuzluða el sallayacaðýz



Sosyal Medyada Paylaşın: