Taþýrsýn onca yükü, bir of demezsin. Yük taþýdým sanan daðlar utanýr. Doyurur döþürür, kendin yemezsin. Dünya’yý doyuran baðlar utanýr
Ayaðýnýn altýnda Cennet’im saklý. Bunu idrak e ermez herkesin aklý. Elbisem temiz amma nefsim pasaklý. Bu halden ölüler, saðlar utanýr... Necip Özyolcu
Sosyal Medyada Paylaşın:
NECİP ÖZYOLCU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.