KAVUŞMAK

Senin o kocaman yüreðinden öperim.
Öyle, ýslak ýslak hem de.
Belki baþýma buyruk olsa da,
Söylemlerin beni senden alsa da,
Nafile,
Yüreðimden çýkan bir sese, gelirsin belki de...

Birazdan kapý açýlýr, ben girerim içeri.
Belki yüreðin kasýlýr.
Belki de hoyratça gülüþmelerin yerine,
Yüzündeki çizgiler asýlýr.
Ah iki gözümün çiçeði,
Bunca zaman sonra,
Neden bunca sorular, bunca cevaplar.
Verdiðin bunca amansýz zorlamalar...

Bir adam vardý bir adam,
Koca yürekli bir adam,
Maðrur bakýþlý, hoþ sohbetli,
Ve de iyi yürekli, bir adam.
Kime sorsan beni, anlatýr sana vesselam...

Giderken arkamda býraktýðým hafif bir rüzgarým,
Bu sürüde yürüdüðüm hatýralarým,
Bakýþlarýmda inceden inceden süzülen yollar.
Yorgun ve bitkin ayrýntýlarda gizlenen anýlarým var...

Ah iki gözümün çiçeði.
Kavuþamayacaðýz belki,
Belki de, sonsuzluða giderken,
Göreceðiz birbirimizi... ( DeN!Z )
Sosyal Medyada Paylaşın: