Sözün bittiði,Kelamýn yetmediði yerdeyim, Gücümün bir adým öte gitmediði, Soyledigim her cümlelerimin anlamý olmadýðý yerdeyim,
Sevdiðim hayatýmýn anlamý, Hayatýný yaþamýný,hiç Sevmediði bir kadýnýn ellerine teslim ederken, Benn çaresizlikten kývranýyorum...
Yapma mahfetme kendini, Yüreðini kör kuyulara atma, Ellerini gözlerini,çaresiz býrakma. Ama sözüm kalbine ulaþmýyor..
( Ille de Sen diyor,Gell tut elimden, çýkalým bu girdabýn içinden)
Ne kadar çok istedigimi bilmiyor, Neler cektigimi görmüyor... Kolay zannediyor belki,
Onu bensizlige mahkum etmenin ne Kadar acý olduðunu. Baþka bir kadýnýn ona dokununca yaþayacaðým acýyý bilmiyor,
Gözlerini kapatmýþ, uçurumdan atlamak için, Canlý canlý kendini öldürmek için bekliyor, Bilmiyor bende onunla ölücem, Onunla yok olucam bilmiyor, Hiçbirþey bilmiyor... 😔😔😔
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kalemin Hüznü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.