sen býrakýnca aniden ellerimden vazgeçiþler acýmasýzca kovalýyordu peþimden... seni dileniyordu gönlüm can kýrýklarýndan gölgen duvar süsüydü dört bir yanýmda sensizliðin sessizliðinde bir ses arýyordum... hep adýn yazýlýydý kavuþmalarýn eþiðinde ama adým atamýyordum yeni kapýlar açýlýnca ömrümde hep sabýrsýzca seni soruyordum... benliðimi yavaþ yavaþ kuþatýyorken özlemin cephemde bir sen vardýn bir de sen... bir süngü yarasý daha alýnca yüreðim giderek yavaþlayan adýmlarla sana doðru geliyordum... ve sen... tekrar tuttun ellerimden þimdi yeni mutluluklara gebe hayatým... dindi anlamsýz fýrtýnalar terkediþler bitti geldin,tekrar gülücükler damlýyor gözlerimden yokluðun çürüyüp düþüyor kuruyan dallarýndan... bu gidiþ son olsun artýk kapýlar kalmasýn aralýk gidiþinle kararan dünyam þimdi yine aydýnlýk..!
Fatih Albayrak 16 MART 2008 TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatihalbayrak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.