Uzun hikaye

Uzun hikaye

doðdum doðalý katýldým kervana
hak göðsümde yaratandan nur bana
memleket gezdim Edirne’den Van’a
bin türlüydü haller karýþamadým

dertlerin gelmezdi hiç baþý sonu
ne zaman nerde açýlýrsa konu
deðiþirdi gördüðüm rengin tonu
kapý açýk kitli danýþamadým

herkes bulmuþtu yürümeye yolu
akýyordu vagonlar dolu dolu
herkes bir taraftan çekerken kolu
kýyýdan köþeden bulaþamadým

arzu hal etmek istedim ah ahval
okudular bana dededen masal
serdiler önüme binlerce misal
halden anlayana ulaþamadým

hodri meydan boy bos göster dediler
ben çalýþtým kazandým hep yediler
gözüme bakýp terazi eðdiler
çetin bir uðraþtý yarýþamadým

gönlüm hoþtu dünya malý nafile
yeterdi eve götürsem bir file
götürsündü önde giden kafile
aç gözlü insanla barýþamadým

kartýmý alýp durdum çok kavgaya
çok güzelle baþým koydum sevdaya
herkes gibi meyil verdim dünyaya
çok geldik yüz yüze duruþamadým

hep baðlandý elim kolum avluda
sýkmadým kurþunum kaldý namluda
nice beyler gördüm ibrik havluda
çokça sözüm vardý konuþamadým

fala bakanýn din imaný tasta
aldýðým her tavsiye etti hasta
bir yarým yüzyýlým geçti kaosta
bu pis hikayeye alýþamadým


Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: