Âh Mine'l-Aşk...Mâşuk

Elin yâri türkü yakar, þarký okur saz ile
Bizimkisi kayýplarda gelir gider naz ile.

Naz çok olursa usanýr seven, aþýk usanýr
Göz görmez, akýl bilmez, kendinden utanýr.

El olur sevgililer, sonra zâr ile periþan
Düþme sakýn ola, gözyaþý yalandýr yalan.

Fani dünya eðri büðrü devreder her turun
Kim bilir nasýldýr, nasýl geçecek yarýn?

Her daim sevilen insaf edip acep anar mý?
Yâd olmuþ sevgiler, kýrýp geçtiðine yanar mý?

Mecnun aþkýna gecelerde Leyla’dýr gül.
Bülbülü kafeste tutan nâr-ý beladýr gül.

Bela olsa yollara yine candýr baþ üstüne,
Hoþ gelir, safa gelir kaþý, gözü eladýr gül.

Ölüm diye Azrail elinden vuslat þarabý,
Ýkindiyi takiben bu okunan selâdýr gül.

Her yaprakta ayrý güzellik, ayrý letafet
Nakþ olundu üstüne, yüce mührü ilâdýr gül.

Ýlahi cemalinden lutfettin ki bir zerre
Ne lale, ne sümbülü hepsinden âlâdýr gül.

Gülfemî anlar mý acep halinden aþk ehlinin
Bülbül sevdasýna nice asýr müpteladýr gül.

Aþký bilene sor anlamak istersen eðer
Eyledi bülbül bu yolda can u baþýný heder.

Her ne çekse revadýr ona, susmak bilmedi
Nalan gördü lakin gülün yaþýný silmedi.

Ýncitmeyin dalda güzel, dalda kalsýn daima
Benzemez ki o tazeye mahlukat içinde sima.

Kokusu bile can verir, can alýr bazen
Aþýk aþkýna yanar, için için erir bazen.

Yar uzaktan eli, yüzü gül, dudaðý gül
Kalbi gül, þemâli gül, öyle güzel yanaðý gül.

04.X.2007-Ovacýk

Sosyal Medyada Paylaşın: