Aynaya bakýnca kendimi göremiyorum Bu ben miyim? Diye soruyorum kendime Gözlerimin içinde umut cesetleri saklý Yanaðýma sýzan damlalar beni kör eden katilime ait.. Þu duygusuz dudak çizimlerime bakýn Nerede benim kahkahalarým? Saçlarým rüzgarýn dokunuþlarýna savurduðum Saçlarým... Kalp sokaklarýmda ki tüm çöplükleri temizlemiþ gibi.... Üstüm dekiler ruhumu kapatmaya çalýþan giysiler.. Cici mi oldum ne? Sokak kýzýndan madama... Belki kundurada giyerim.. Tüm çýðlýklarýmý her yürüdüðümde takýr takýr çiðnerim belki.. Yoruldum.. Madam.. Seni taþýyamýyorum artýk.. Beni bana geri ver.. Deðiþime hazýrmýyým? Saçlarýmdan baþlýyorum geçmiþi siler gibi kesiyorum.. Bak iþte tek tek dökülüyor umutlarým Gözlerimdeki tüm cesetleri gömüyorum Sadece gökyüzüne odaklanýyorum Artýk özgürüm.. Ve içimdeki yaramaz çocuk Hayat salýncaðýna binmiþ kahkaha atýyor Evet.. Ben buyum iþte.. Taa kendisi... Beni benle yalnýz býrakýn artýk
Feride Açar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feride Fedora Açar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.