Biz iki ayrý mevsimin yaðmuruyduk seninle, Bir türlü kavuþamazdým damla olup her tanene… Bir gün hazan mevsimi bitip bahara kucak açýnca yeryüzü, Usuldan daðýttýn su taneciklerini.... Sen yaðdýn,ben uzaklastým Bulutlarýn arkasýndan bakakaldým.. Aþýk oldun bir yeþil yapraða ’O’ an hazan yaðmuru olup Ýçimden sarartmak geldi onu, ama yapamadým /kýyamadým/
Seni hissettiðinde ben bir kez daha yandým… Ama o ateþi yaðmur olup yýkayamadým… O an açtým ellerimi Allah’a… Ve böylece bahar da ilk düþen dolu tanesi ben oldum aslýnda… Sen yaðarken karýþtým tanelerinin arasýna… Ve yok oldum dayanýlamaz acým kucaðýmda… Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.