Hiç uzandý mý ellerin? eriþilmeyen daðlara. hiç güldü mü yüzün? anlatýlmamýþ fýkralara. ya da, yürüdü mü ayaklarýn? gözle görünmeyen yollarda. sensizlik iste bu! tek baþýna kalýp kaybolmak anýlarda…
Diktiðin tohumlar çiçek açsa da koku saçmýyor ne garip deðil mi? sen varken renge boyanan hayatým sensiz boz bulanýk ne hep oldu ne de hiç dünlerimde yarýnlarýmda hep yarým kaldýk…
Satýrlarýn sonuna nokta koyar gibi oldu gidiþin ansýzýn... Acýmadan hayallerimi öksüz býraktýn alýþýr sandýn bensiz yaþar sandýn ben seninle tüm’üm bunu sen hiç anlamadýn…
Neden böyle bittik biz neden yarým kaldý aþkýmýz ömrümü aþkýnla bir tutup seni sevdiðim sürece yaþayacaktým oysa inan kýyardým canýma kalbim aþkýna bir anlýk doysa ama hep bir þeyler eksik seni sensiz yaþýyorum yaþamak dedikleri þey buysa..
H.Murat Ateþ. Amsterdam. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ben_Murat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.