ÖYLE ÇOK HASTAYIM Kİ!..

Öyle çok hastayým ki görmediðin uzaklarýnda
Bir tas tarhana çorbasý verecek aþký beklerim
Dertlere ortak olacak yarenliðim nerde
Hasbihalinde yüz yýl ömür verecek yâr yok
Eylül hüznü alev alev kavurur þimdi
Halbuki aþk yakmalýydý temmuz sýcaklýðý gibi
Ateþinle þifa bulmalýydý garip yalnýzlýðým
Yoksun, ulaþýlmasý imkânsýz memleketlerdesin!..

Bunaltýlarla boðuluyor, daralýyor nefesim
Usumu kaybetmek üzereyim þimdi
Sende Asena, bende Kürþat ruhu vardý
Telli duvaklý bir toy istemiþtim seninle
Turan illerinde dolaþmalýydýk düðün alayý ile
Yaðýz bir at üstünde, sancak elde
Asýrlara adýmýzý yazdýracak sevdayý yaþasaydýk
Kýyamete ulaþacak soy tohumunu atmalýydýk...

Vakit mi geldi, bir son mu yazýldý kara yazgýmýza
Ölüm çok da uzakta deðil kalp atýþýnda
Bahar dallarý kurudu, yol mý göründü bana
Dermansýzým, gücümde güç kalmadý
Hayal kurmuþtuk mehtabý birlikte izlerken
Ay çekilip gitti, gömüldük karanlýða
Gün sararýp soldu güz yapraklarýna döndü
Deniz kabardý, derin dalgalar vurdu baðrýmýza...

Zafer Direniþ
...

Karabulut’tan Sesleniþ

Sosyal Medyada Paylaşın: