BİR EYLÜL ÇIKMAZINDA

Akþamýn karanlýklarýnda
Sana dökülüyordu göz yaþlarým.
Susamýþlýðýma inat susuyordu yaðmurlar
Bir gül açýyordu yokluðuna inat !
Yangýn gibiydi içimdeki yokluðun
Çatlamýþ sabýr taþlarýnýn ýpýslaktý gözleri
Tüm mavileri siyaha boyamýþtý ayrýlýk
Yüreðim ! yüreðimi tuz-buz edip
Sana yolluyordum...
Kendim dökülüyordum
Karanlýðýn sokaklarýna...

Gök yüzü ve deniz gibiydin bende
Uzaklýk cehennemiydin gözlerimde
Þarkýlar týrmalýyordu kulaklarýmý
Bütün ýstýraplar içime çöküyordu.
Korkulu akþamlarda koþuyordum sana
Sensizliðimi anlarmýydýn bilmiyorum...

Akþamýn o korkulu yollarýnda
Yokluðuna geçiyordu trenler
Ýçimde Eylül akþamlarýnýn yalnýzlýðý
Gözlerimde ýssýz ormanlarýn ürkekliði
Karlar gibiydi yalnýzlýðým
Bir Leyla’ydým, Mecnun’una koþan...

Aygün Deniz 9.Temmuz.2021

Sosyal Medyada Paylaşın: