Dünya yolunun kenarýnda, Uçsuz bucaksýz maviye doðru yükselen Çok büyük, selvilerin sallanýþý var Turnalarýn kanatlarýndaki son kýzýllýk Bulutlarýn þalýndan bir örtü boyunlarýnda Yaban lalelerinin kýþkýrtan çaðrýsýný duyarsýn.
Dünya yolunda insanlýk bir et dalgasý gibi geçer. Iþýklar zamandan kaybolur gider Gül çalýlýklarýndan kuþlar iner kalkar Onlara ve güllerine karþý merak ve sevgi duyar O kadar yüksekte ve o kadar yüksekte ki âþýk olurlar, Sürünen ýþýðýn içinden geçerler sen görmesende Fakat onlar vardýr.
Vardýr onlar kendi alemlerinde Bir et dalgasý deðil geçip giden, Kalplerinin giderek daha çok aþkla çarptýðýný hissederler Bilirler her güzel þeyin bir kötü karþýlýðý olduðunu Gülleri ararlar dikenlere aldýrmadan Sadece aný yaþarlar.
Ýnsanlýk onlarý anlamadý Yaratmanýn eþsiz tatlýlýðýný bilirler Dünya yolunun kenarýnda duran ve akan Nehirler vardýr þemboylarla çevrili Orada baþlar oluþumlar Çok uzaktýr bize çok dünya yolunun kenarýnda Biz gitmesekte, görmesekte Çünkü onlar var.
M.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.