Hafifçe Gül

Kýzarmýþ erikler bu yýl bereketsizler

Fakat Kýzarmýyorlar
Ama Rüzgarla oynaþýp dururken
Ama topraðýn kucaðýna düþerken

Ýç sesim" topraðýn ne suçu var" diyor
Haksiz da sayýlmaz
Ana gibi kucaklýyor
Kah kökle sarýlaný
Kah üstünde tepineni

Ýsyan ediyor
Kurbaðalar ve cýrcýr böcekleri
Ben anlýyorum onlarýn dilinden
Tanýþýklýðýmýz çocukluðumdaki tarladan
"Cuk cuk cuk" "cýkcýk cýk"
Bu þiir olmamýþ diyorlar
Tabiat bile kes diyor


Hem uslu bir çocuk da deðildin !
diyor

Turuncu makasla kesen bendim
Annemin beni doðururken giydiði ve hala eskitemediði entariyi
ablamýn ilk okul terekelerini
Sanýrým 2. El her þeyi
Ama simli pabuçlara kýyamazdým .

Freud amaca haklý galiba
2. El herþeye nefretim fallik dönemde baþlamýþ
Kalpte 2. El olmak da zoruma gitmez mi
Buna can mi dayanýr
Uzandýðýn bir kolda iki yeþil erik...

Bu bir rüya mý?
Rüzgar konuþuyor benimle

"Hafifçe gül"
"Hafifçe gül"
sanki adýmla seslendi

Ardýndan güneþ konuþuyor

Hafifçe gül
Hafifçe gül

Sana kýrgýným ey rüzgar
Var gücünle esebiliyorken
Saçlarýmý okþuyorsun
Sevgilinin elleri varken
Tenime dokunuyorsun

Bir de utanmadan
hafifçe gül diyorsun

Var gücümle gülmek varken

Sana da kýrgýným ey güneþ
Terli gömleði kurutabiliyorken
Kederli günlerde göz yaþýmý silmiyorsun

Bir de utanmadan
hafifçe gül diyorsun

Var gücümle gülmek varken.

Ben tebessüm etmeyi öðrendim
Yastýk altý hýçkýrýklarýn ardýndan
Ýþte bu yüzdenmiþ
Acýyý hoþ görmemin adý
"hafifçe gül"...

















Sosyal Medyada Paylaşın: