oda
Karanlýk odama
Çöktü sensizliðin bulutu
Gece, yokluðunda soðuk
Bense gecenin hüznünde kaybolmuþum…
Ta derinlerde bir yerlerde
Bir çýðlýk kopuyor yüreðimden
Aðlayamýyorum gidiþine
Boðuluyorum, konuþamýyorum!
Dipsiz kuyulara düþmüþ
Çýrpýnýyorum, kurtulamýyorum
Sesim, sesime karýþýyor
Duyuramýyorum kimseye haykýrýþýmý!
Ürkütüyor yokluðun
Sensizlik gün be gün yok ediyor benliðimi
Saatlerim sensiz geçmiyor
Yalnýzlýðým desen, hiç çekilmiyor…
Yitiyorum gecenin karanlýðýnda
Düþüyorum yollara, bilmediðim sokaklara giriyorum
Senden kaçmak amacým ama nafile,
Sürüklüyorum seni de benliðimde…
Aþkýn kumardý, ödülü ise yaþamým
Ben yenildim, bu kumarý kaybettim
Gidiyorum sensiz, yalnýz ve çaresiz
Arkama bakmadan
piþmanlýklarýmla gidiyorum
12-04-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.