Domurlar yaprak açar, dal olur, Yapraðý yaz bitmeden dalýnda kurur, Mevsimler geçer yaz, güz, kýþ olur, Dededen toruna miras gibi durur,
Doðarken emeklerken ve yürüyüp koþarken, Ýlk kez aþký o gölgede tattýn sen, Vurulduðun bir çift göz, sýrma saç ve birtek ben, Neticede gölge yakalar ensenden, güneþi görmeden,
Çocuklar torunlar annen ve baban, Deden ve daha öncesinde ki atan, Bu gölgede hayat çiçeði açan ve solan, Sonunda anladýlar hayat bir yalan,
Kökleri uzamýþ koca aðacýn Dallarý gölgesi dik bir yamacýn, Hakikattir her anýnda senin amacýn, Kral olsun o gölgede kalýr, Tahtýn ve Tacýn,
Kimine soylu derler kimine çingen, Kiminde çarýk yoktur, kiminde cepken, Hak kimi sever ne bilirsin sen, Hakikati kapatan koyudur gölgen,
Yýldýzlar toz olur sükunete bürünür, Yapraklar dökülür kökler görünür Bitmeyecek sonsuzmuþ gibi görünür, Bir koca aðacýnýn gölgesinde geçiyor ömür,
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavitükenmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.