Çok kere bugünlerde Olurdum köyümde. Þimdi Þile’de evimde Sabah, sabah Pencere dibinde, Duruyor önümde Eþsiz doðasý.
Ancak, önce karanlýk Sonra gök gürültüsü, þimþek Ve yaðan yaðmurun sesi Kesiyor adeta nefesi. Sanki beni götürüyor Köyüme. Amma o da nesi; Çubuk elinde geliyor, Öylesine öfkeli Evet; ta kendisi, Köyüm, Kaba Dayýsý
Belli ki yine rahatsýz oldu Sabrý doldu, Sonunda taþtý, Baðýrýp çaðýrmamýza. Harmandaki koco,mila Oynanan oyunumuza, Ýlle de karýþacak. Yakalarsa ensemizden, Bir þey gelemez elimizden. Kaçarýz dört bir yana, ancak Oyunumuzun bozulacak Oyasý.
Bir gözümüz onda Diðeri oyunda Sessizce oynuyoruz Ayný hýzla. O da yavaþladý Görmedi sanki bizi Arkadan teðet geçti Daha iyidir Böylesi.
Yöneldi Nasudev’e taraf Belli ki düdük yapacak, Arayacak bir yulaf O da onunla oyalanacak O da ayrýsý.
Sahilköy,03.07.2021
Not: Koco-Mila:Bir çeþit çelik-çomak oyunu Sosyal Medyada Paylaşın:
Fevzi Durmuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.