ÖZÜNE DÖN GARDAŞ!
Adamlýk çizgisinden zerre taþmadan yürüyorum...
Sinsi gözlerin gölgesi kambur gibi düþmedi hiç sýrtýmdan.
Mezun oldu gençliðimin aðaran her aný,
Hatýra defterime resmettim eskiyen ne varsa.
Yýllar herkesi bir baþka renge boyarken,
Arka safta, kabuk deðiþtireni izliyor buldum kendimi,
Savruluyor insanlýk o taraftan bu tarafa, yazýk!
Þahsiyet köle olmuþ, yürek sefil, anlamsýzca.
Karpuz gibi dilim dilim olmuþ densiz, ne ucuz.
Yürek yanmaz mý mayanýn çürüdüðüne, ne kötü bir yol!
Dürüstlük bu kadar mý yokuþ,
Milletin diliyim gardaþ, bu nasýl bir yok oluþ!
Yüreðimin orta yeri yanýyor,
Yaslý gözlerim uzaklarda arýyor ademi,
Ne oldu bize gardaþ, ne oldu?
Ýnsanlýk kanser olmuþ, azar azar ölüyor!
Bir yudum su damlasý gibi hayat versin,
Düþsün topraða düþer gibi, gülsün Dünya,
Saçý baþý aðarttý bu yok oluþ, Yok mu bir umut!
Mezun oldu gençliðimin aðaran her aný.
Ýnsanlýk kanser olmuþ, azar azar ölüyor...
Milletin diliyim gardaþ, bu nasýl bir yok oluþ...
Þahsiyet köle olmuþ, yürek sefil, anlamsýzca...
Adamlýk çizgisinden zerre taþmadan yürüyorum......
Ýbrahim KOVAR
03.07.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.