fakirin şiiri

Çocukluðu;
kalýn camlarýn ardýnda geçti,severdi top peþinde koþmayý
kara kamyon lastiði ile öðrendi yüzmeyi
elbiselerini komþular verirdi,
dua ederdi bayramlarý,
bir torba et gelsin diye;
gazete sattý sabahlarý,çöp döktü,yer sildi,okudu,yazdý;
Genç oldu;
güzel kýzlar gördü,
beðendi,
onlar onu görmese de ,
baktý hayran hayran,
uçsuz bucaksýz denizi gördü,
aþýk oldu,
yandý kýzgýn güneþ altýnda,
anadan doðma beyazlýðý karardý,
su topladý teni,
büyüdükçe kirlendi,
kirlendikçe büyüdü,
komþunun oðluna özendi,
"benim de bakýcým olsun ,bir bardak sütle ardýmda dolaþsýn",
sevmeyi denedi,
yaklaþamadý yanýna,
o kadar yüksekteki gözü kýzýn,
yere inip bakmadý kendine...
bir gün,baba oldu,mutlu oldu;
fakirliði gördü...
ona da çare buldu,
sütüne su kattý çocuklarýn,
hýrsýzlýðý düþündü çoðu zaman,
belinde ses tabancasý,torbalar dolusu parayla
kaçmayý arzuladý,
Þimdi açýldý gözleri,
þükrediyor Allaha,
gençlik geçmiþ olsa da...
11-03-2008


Sosyal Medyada Paylaşın: