Hani; Kalbim nadasta Kýsýr ve verimsiz Çorak bir tarlaya dönmüþtü ya.. Hani, Senden çoook çok önce! Çoook mu çok Sebep’in sebepsizliðinde Ýmkânýn imkânsýzlýðýnda Zamanýn, Mekânýn en hayýrsýzýna aldýrmadan Þýp diye sevdim di ya seni; Mantýðýn fukaralýðý Beni sevmen deðildi ki üzüm gözlüm, Asýl sevmemen deli saçmasýydý! Nasýl, Nasýl da Güzel bir bahçeye döndü yüreðim Çiçek diye seni ekince.. Pýtýr pýtýr pýtýrcýk Yediverenler gibi de Durmadan çoðalýyorsun Ben sana kanayýp, Ben sana aðlayýp, Ben sana......, Ben aþka Ben içime aktýkça.. Kýzsan da, Küssen de Küstüm çiçeði gibi, Deðilmi ki Yaþýyorum Seni büyütüyorum içimde, Ne iz/ahý Ne de mizahý yok Bu akýl tutulmasýnýn! Bahçem Yani yüreðim büyüyor Sen büyüyorsun iþte Metastaz yaparak Aklýn, Aklýnýn, Aklýmýn almadýðý Bir acaip, Bir baþka biçimde... 29:Haziran:2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.