Herkesten uzak bir köþeye sýðýnmýþ Sessizliði dinliyorum . Yýðýnla biriktirdiðim hatýralarýmý Tek tek yüreðimde bir sýr gibi saklýyorum ... Ýçimde bitip tükenen sen için Elbet üzülüyorum...
Ama ... Bu ne ilk aldanýþým Nede son olacak Ben yine bu acýlardan kurtulup Özgürlüðe adým atacaðým Sensizlik içimi hergün tüketirken Çýðlýk çýðlýða, sana susacaðým Ve seni unutacaðým Þeniz Akþahinler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şeniz Akşahinler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.