kemankeş gözlerin

bentleri açýlmýþ barajlar gibi döküldün yüreðimden
gireceðin kapý
tutunacak dalýn kalmadý bende
bir kasýrga yaratýp gittin
bütün mahyalarý koptu kalbimin
bütün çakralarým durdu
algýlamýyor ne aklým nede benliðim seni

karanlýklardasýn þimdi ben gibi
dünyanýn en uzak coðrafyasýndan
sana mutluluklar diliyorum

bana gelen yollarýn tüm ýþýklarýný
kýrmýzýya boyadým
atlatýp gelemezsin
çünkü her yeri sarmýþ
gecelerimin düþ bekçileri

oysa
bir kartalýn pençeleri kadar güçlüydü
birbirimize olan baðlarýmýz
züleyha’nýn aþk yanýðý gözleri gibiydi bakýþlarýmýz
Yusufun gözyaþlarý gibi masumdu yüreklerimiz
biz en mümtaz aþký yüreklerimize fidelemiþtik
elele tutuþan masum çocuklar gibiydik
yarýnlarýn en çýlgýn aþýklarý bizdik


kaç kez atladým falezlerinden gözlerinin
derinlerinde kaç vurgun yedim bilemezsin
kaç kez öldüm ferinde gözlerinin
dönüþü olmayan
tüm yollarý denemiþtim seni bulmak için

sen gittin ben öldüm
sen hep gittin
ben hep öldüm
her gidiþinin ardýndan

þimdi sana
ölecek yaným kalmamýþ
þimdi ben esrik hayallerle
en acý sitemler dilimde
bekliyorum seni

biliyorum son kez geleceksin
bir yolunu bulup
karþýma dikileceksin
düelloya duracak bakýþlarýmýz
ve son kez vuracaksýn beni
o kemankeþ gözlerinle
ve yine suskun suskun
ardýna bakmadan
g i d e c e k s i n


Hülya Çelik


Sosyal Medyada Paylaşın: