Esti ayrýlýk yeli can canandan ayrýldý
Hicri hüzün üstüme çöküverdi Azize’m
Kül oldu sevda harý od yanandan ayrýldý
Hicran üzerine su döküverdi Azize’m
Ýçerime dürüldü kor sancýnýn azabý
Dersin feleðin hýþmý dersin þirkin gazabý
Ayrýlýk deðil sanki lavlý arkýn gazabý
Oluk oluk ruhuma akýverdi Azize’m
Aþktan yana þu bahtým gülmeyi yasak bilmiþ
Hafýzamý sayma hiç o zaten aþký silmiþ
Dün can gibi bildiðim bir bakarým el imiþ
Þu kaderim canýmý sýkýverdi Azize’m
Her kime yâr dediysen yar deðil yýlan oldu
Zehrini döküp gitti içimi delen oldu
Zühre olmaya gelen sonradan yalan oldu
Sývýþarak yoluna bakýverdi Azize’m
Kimi hüviyetimi kimi tüm düþlerimi
Çalarak soldurdular benden gülüþlerimi
Hevesim kalmayýnca batýrýp iþlerimi
Amacýna varanlar ekiverdi Azize’m
Kýsmetsizlik çehremi mütesir sarmýþ direk
Þu gönül defterini artýk kapatmak gerek
Meþkin letafetini daha kaldýrmaz yürek
Yüreðin ne çileler çekiverdi Azize’m
Mehmet Kýlýçel
Soðukdoðulu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.