...

Cenneti ümit edip,
Cehenneme layýk hayatlar yaþar insan,
Bir gün öleceðini umursamadan …
Ey nefis, ah þeytan,
Öyle çok ki aldatan, saptýran.
Bize Allah’ý unutturan.

Oysa doðarken kulaðýmýza,
Rast makamýnda bir ezan okunmuþtu,
Ecel gelince ise Hüseyni bir sela,
Çýnlatmýþtý her yaný.
Bir ezanla bir sela arasý,
Merhabayla vedayla tükendi vakt-i sermayeler.
Tüm gayretler günahla sevap toplama çabasý.

Madde baþ göz üstü edilmiþ,
Ruhlar yerlerde sürünüyor.
Ölelim desen de ölünmüyor ...
Her þey kirlenmiþ,
Temiz bulunmuyor.
Gök ve toprak insana bakýp acýyor, utanýyor ...
Yangýnlardayýz, yaðmurlar bize,
Biz yaðmurlara hasret ...
Rahmetle yarýþýrcasýna sýrýlsýklam,
Bir gün gönülden aðlarýz elbet ...

Iþýklý bu þehir,
Þu koca avm’ler, plazalar,
Sanki birer enkaz.
Ruhlar firari, kayýp
Herkes ehli cümbüþ, ehli saz.
Arý’dan ibret alsak biraz.
Methiyeler düz,
Ýstersen kitaplar yaz.
Kalpler karakýþ, simalarda yalancý yaz.
Anlayana sivrisinek saz,
Anlamayana davul zurna az.
Hakkýn bir rahmeti dünyada,
Doksan dokuz rahmeti ahirette gizli.
Ümitsiz olma, tefekkür et biraz.

Hayat ak alýnla bitirilmesi gereken bir sýnav,
Bir tarafta elif, bir tarafta vav,
Vav varlýk alemi,
Aldanýr kimi.
Elif’e sýmsýký sarýl ,
Sen Allah’a var.

Orhan ÞENTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: