Her yer silik biliyorum! Hükmü kalmamýþ bir yalnýzlýðýn Demir almýþ gemisinde/ Döþemeler asýr Tahtalar nasýr Suratlar kasýr Havasýz Ve basur/
Bu; Gülümseyiþler renksiz Yüz balon uçurdum Gökyüzü þenliðinde Mayýs kokan karanfillerin Ala kesmiþ rüzgârýnda Bir gitar konçertosu Sunuyor sokaklar/ Karþý ilden adamlara Kadýnlara…
Sanki sürgün omuz baþlarýnda Siyatik aðrýlarýndan romatizmaya Gülüþ ekranlarý soluk/ Göz hizalarýna çekilmiþ Avurtlar…
Üstüme sürülmüþ bu yalaný Toz deterjan çýkarmaz Anýlarým tiþört lekelerinde Yazdan kalma kiraz lekesi Çocukça dondurmalar Sürülmüþtü eteðime Gülümserken her pozda Ayaklarým kesilmiþti yerden Yer ben deðildim…
Þimdi! Yüzüme sýðmayan gülüþlerin Ve öpülmeyen yanaklarýn Keþke ve ikilemlerinde
Son kez; Gülümseyin! Çekiyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.