hep gölgede kalan oldu ömrü boyunca çýkmadý güneþe, elinden geldiðince.
susayýnca ona koþanlar ve baþýnýn üstünde tutanlar, serin buseler aldýlar toprak dudaklarýndan ve toprak kokusunu…
kapý ardýndaydý yeri olmazdý kimseye kastý, ne gönül koydu onlara ne de surat astý. dar-ý dünyada tek dert ortaðý hep yaný baþýnda duran kalayý silinmiþ, bir bakýr tastý.
insanoðlu bu çið süt emmiþ hiç bakmadýlar evdeki yýllanmýþlýðýna bir gün; özensizce kýrdýlar kalbini, topraktý kalbi de kendi gibi…
ne yapsýn o da döndü aslýna. ve dedi ki onu kýran insana ey insanoðlu ben toprakken testi oldum testi iken toprak. senin sonun ne görmezmisin aç gönül gözünü de bir bak.
Gürselcemilce
H.Cemil ÞENSEVER Mersin.
Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
rıfati Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.