KOKUN

bir yaðmur sonrasý, seher vaktinde
çiyler düþmüþ bir gül gibiydi kokun
alev ateþ yanan, kurak bir bozkýr
yüreðimde bir çöl gibiydi kokun

ömrümün evveli hem ahirinde
ruhumda gizlenmiþ ta en derinde
baðrýmda sönmeyen yangýn yerinde
serin esen bir yel gibiydi kokun

aþýk edip beni candan bezdiren
avaz edip türlü þiir yazdýran
mecnun gibi diyar diyar gezdiren
kalpten kalbe bir yol gibiydi kokun


FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın: