her gün karanlýk basarken, ve ben yorgun eve dönerken adýmlarýmý soðuktan hýzlandýrýp, gülüyorum kendime,sabýr taþý yetmiyor
sanki ýþýnlanmak istiyorum eve ancak o zaman koyuyor fakirlik bana neden alamadým sanki bir vasýta daha çabuk varýrdým sana
sabah çýkarken yola,öpünce beni öyle bir güç veriyorsun ki,bana þu tatsýz hayatta,sen tek yaþam gayem ömrüm yettikçe seveceðim seni 04-02-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
neciperdogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.