80 ÖNCESİ GENÇLİĞİM
Ben neden mi büyümedim ?
Neden mi okuma bilmem ?
- Hep sebebim; anam, babam.
Zor günlerimi yaþarken,
Ne birtecik dostum vardý,
Ne de birtecik akrabam.
Mektep, medrese görmedim.
Sokakta öðrendim – bildiklerimi –
Ne bir dosttan vefa gördüm,
Ne de biri sevdi beni.
Bense, feda ettim sevdiklerimi.
Anam ninni söylemedi.
Hep azar iþittim babamdan.
Çan sesiyle büyütüldüm,
- Sonra da –
Katil þiirler okudum,
Masum sayfalarda.
Heceler döküldü dilimden,
Anadan, Babadan,
Yardan yana; sýmsýcak…
Ne babam sahip çýktý sonra,
Ne gölgem kaldý, sýðýnacak.
Bulutlar çöktü üstüme,
Baharý hiç yaþamadým.
Bir sis sardý ortalýðý,
Tomurcuk gösterirken dallarým,
Üç arþýn oldu üstümde, kar kalýnlýðý.
Bir sabah çýðlýkla uyandým.
Anamýn feryadýyla (!)
Elimle ocaðýmý söndürdüm.
Üvey babamý iple boðan,
Kendi öz kardeþimi, kendim öldürdüm.
Karanlýk yerlerde yaþadým,
Sonraki hayatýmý.
Yine buralarda öðrendim,
Adýmý, soyadýmý…
Zindanlarda heceledim,
Yine zindanda çektim – ilk besmeleyi –
Oralarda emekledim,
Taþ medreselerde öðrendim,
Elif demeyi.
Tahsilim çok uzun sürdü,
Hafýz da oldum sonunda.
Ýçerlerde ömrüm doldu…
Ne babamýn üstüne okuyabildim,
Ne anama faydam oldu.
Karlý…Anadolu’da doðdum,
Yaylalarda filizlendim,
Zindanda çiçek açtým.
Sanki ben, öz kardeþimle;
Zindana girmek için savaþtým.
Sümbüllü serin bir yaylada,
Seher vakti doðduðumda,
Anam “ Ahmet “ koymuþtu adýmý.
Tar çalmadým, gitar çaldým,
Üvey babam avrupada,
Ýthal etti üstadýmý.
Ahmet KIR
TRABZON
15 NÝSAN 1990
Ahmet KIR ahmetkir.46@
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.