1972 yýlýydý. Babam astým hastalýðýndan muzdaripti. Hastaneye yatmýþtý. Eskiþehirde o zamanlar hava kirliliði had sahfadaydý. Bu yüzden çok sýkýntýlar içinde idi caným babam. Ben o zaman, eþimin tayin durumu nedeniyle Aðrý’da idim. En soðuk kýþ þartlarý olmasýna raðmen, 3,5 ve 2 yaþýndaki çocuklarýmla beraber, iki günden fazla süren bir tren yolculuðu ile babamý ziyarete geldim. Onu hastanede böyle bitap bir durumda görmek o kadar üzmüþtü ki beni, konuþamýyor, hýçkýrýklara boðuluyordum. Babacýðým, bize iyi geçinin diye nasihat ettikten sonra, hakkýnýzý helâl edin dedi. Ben bu kadar aðladýðýmý görmesin diye, eþimin arkasýna saklandým. O günleri þimdi tekrar yaþýyor gibiyim. Babamý, hastanede býrakýp tekrar Aðrý’ya dönecektik. Ankara’da rahmetli amcamlara uðradýk. Ben iki gözü iki çeþme aðlýyor, dönüp babama bakmak istiyorum diye çýrpýnýyordum. Ýçime doðmuþtu sanki onu bir daha göremeyeceðim. Aradan günler geçti. Bir gün eþim beni karþýsýna alýp, babamýn 40 gün önce, onu ziyaretimden on gün sonra vefat ettiðini söyledi. Çok uzakta ve küçük çocuklarým var diye bana söylememiþlerdi. O anda dünya baþýma yýkýlmýþtý. Ben henüz 23 yaþýnda idim. Babama daha o kadar ihtiyacým vardý ki... Ýlk defa çok yakýnýmdan birini kaybetmiþtim. Daha sonra Eskiþehir’e geldiðim zaman evimizin ne kadar sessizleþtiðini, boþluðunu görüyordum. O, rahmetli babam, evimizin direði, caným babamýz artýk yoktu. Rahmetli ablam anneciðimi yanýna almýþ, her þeyi daðýtmýþtý. Kahroldum. Ne kadar isterdim ki, caným babacýðýmýn o çok sevdiðim güzel elleri ile notalarýný ve eski türkçe sözlerini yazdýðý cilt cilt nota defterlerinden bana bir tanecik hatýrâ saklasalardý. Hepsini babamýn talebelerine daðýtmýþlardý. O benim babamdý. Onun sevgiyle bakan gözlerini, keman, ud çalýþýný, caným annemle beraber þarkýlar söyledikleri günleri dün gibi hatýrlýyorum. Bana, Ýyi geçinin demesini, alnýmdan öpmesini hiç unutamýyorum. Ona doyamadým. Bir kere bile evime gelmek kýsmet olmadý. Bu, her zaman içimde bir ukde oldu. Allah, hepsine rahmet eylesin... Nur içinde yat babacýðým... Kalbim hep seninle... TÜM BABALARIN BABALAR GÜNÜNÜ KUTLUYORUM.
Hâlenur Kor
SEN AFFET BABACIÐIM
Babalarýn hakký çok, ne yapsak ödenir mi? Çýrpýnýr evi için, ona ’of’ denilir mi? O, evlerin direði, boynu hiç eðilir mi? Kusurlarýmýz pek çok, sen affet babacýðým...
Kaybedince anlarýz, çoðu kez kýymetini, Saklarsýn sen kalbinde, sevgi, merhametini. Çok derinden seversin, çekersin zahmetini, Özlemim öyle çok ki, sen affet babacýðým...
Senelerce didindin, bir lokma ekmek için, Son nasihatin bana; evinde iyi geçin, Sana daha doymadan, gidiverdin sen, niçin? Gelip de göremedim, sen affet babacýðým...
Dediðin gibi yaptým, hiç kýrmadým annemi, Kardeþler birlik olduk, bizi düþünme e mi? Yanýna geleceðiz, bir gün kalkýnca gemi, Bilmeden kýrdýk ise, sen affet babacýðým...
Hâlenur Kor
AHH BABA!
Nasýl özledim ah, özledim bilsen, O yorgun, o mahzûn bakýþlarýný. Gözlerimde nemlenen, içli, sýcacýk... Buram buram þefkât taþardý baba! Engin sevgin, daðlar aþardý baba!
Nasýl özledim, özledim bilsen, O içten, o candan gülüþünü, Dudaðýnda muzipçe bir eðriliþ, Eðilip alnýmý deðdirsem baba! Önünde daðlarý eðdirsem baba!
Öyle özledim ki, nasýl ah, bilsen, Sular gibi o çaðlayan sesini, Ellerini, o sevecen, hep sýcak, Yine tutsam avuçlarýmda baba! Hasret yine yamaçlarýmda baba!
Geçen onca sene, dokunamaz, bil, Gözlerimde yaþayan hayâline, Sarýlmak istiyorum sýcak göðsüne, Küçücük bir çocuk gibi, koþarak... Yaslanmak, güvenle sarýlmak baba! Olmaz, alýn yazýsýna darýlmak baba!
Ne kadar þen, gülþendi, güzel evimiz, Annem, sen, kardeþlerim, tekir kedimiz, Bahçemizde tulumba, aðaçlar, çiçek, Hepsi sanki hâlâ yaþýyor, gerçek, Arýyorum o günleri, bir bilsen baba! Heyhat! Yok o günler, boþuna çaba...
Ne olur gel rüyâma, sarýl bir daha, O geçen günlere olur mu paha? Baba, yine gönlümden hasretin taþtý... Kirpik uçlarýmdan çaðlayan yaþtý... Gel! Sarýl bir daha kýzýna baba!
Halenur Kor
RENKSÝZ RESÝMLER GÝBÝ...
Solmuþ yýllardan alýyorum bir tutam, Renksiz resimler gibi. Baktýkça içimde duyduðum sýzý, Tanýyor gibiyim bahçede gülümseyen þu küçük kýzý. Bir kedi yanýmdan koþarak týrmanýyor Büyük, eðri dalýna zerdali aðacýnýn, Babamýn rengârenk meneviþli, Sýcacýk gülümseyen gözlerinde aksi.
Bir yaprak düþüyor aðaçtan, Zerdali kokusu geliyor burnuma... Tek katlý bahçeli evin penceresi açýlýyor, Ahþap panjurlarýn sesi duvarda, Sürgüsü çekilip camýn, demirleri sýkýþtýrýlýyor, Pencerede beliren anneme sesleniyorum. Küçücük bir baþ bakýyor yanýndan, Ýki yumuk el tutunuyor pencere pervazýna. Gülümseyen yüzünde iki pirinç diþ, Ýçeri alýyor annem, düþmesin diye... Bahçe kapýsýndan sesleniyor minik kýzlar, Cývýldaþmalarý kuþlar gibi, Basma elbiselerinin ceplerinde þekerlemeler, Þaplý ayakkabýlarýn bembeyaz güzelliði... Saçlarýmýzda kurdeleler, Kýzkardeþimin örgülü saçlarý, Gözüme düþen kâhküller...
Sokaðýmýzýn âþinâ sesleri... Görmeden sesinden tanýdýðýmýz komþularýmýz, Her birinin içten bakýþlarý, sevgi dolu. Sokaðýmýzý hep süpüren Zekiye haným teyze, Ýki güðümüyle su taþýyýp Boydanboya yýkadýðý kaldýrýmlar, Koþup yardým ettiðimiz günler... Bahçe duvarýna oturup güneþlenen Kadir Amca, Oynayan torunlarýnda gülen gözleri, Bahçelerden taþan neþ’eli sesler, Ve rengârenk çiçekler...
Her 10 Kasým’da Komþu bahçelerin verdiði kasýmpatýlar, Atatürk köþemizi süslerdi okulda, Gözyaþlarýyla okuduðumuz þiirler, Kulaklarýmda hâlâ, O sesler, O âþinâ yüzler... Bir sis kaplasa da Yüreðimdedir yerleri...
Halenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.