nehire düşen gülüşlerim

kayýp zamanlardasýn
giydirip gittin geceyi gündüze

kaðýt gemiler avuçlarýmda
umut dolduruyorlar yüreðime

bir martýnýn sesinden düþüyor
bir denizin çýðlýðý
yükleniyor yýldýzlar geceye
baþýmdan aþaðýya dökülüyor yalnýzlýðým

sensizliðe giden yolda
ýssýz mý ýssýz yol pusulam
geceye azmettiriyorum
zifiri karanlýklardan
geçsin aydýnlýk yüzüm
sarýlsýn gelecek senli zamana


düþsün yýldýrýmlar
vursun aþkýn þah damarýna
içmedi aþk membasýndan
serinlemedi ne Mecnun ne Leyla

akmadý durulan sular
yaðmadý yaðmur
sakladý gözyaþlarýný baþka bahara
oysa ben yaðmur duasýna mülteci
sabrýn gergefine zimmetli


þekilleniyor gözlerimin önünde
yer gök kýrmýzý
bir rüzgar tutmuþ saçlarýndan
kovalýyor akrep ve yelkovaný

umudun sahrasýnda
çalar mavisi göðün
toplatýr kýrýklarýný
nehir’e düþen gülüþlerim

Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: