biz Ýstanbul’un iki yakasý gibiyiz seninle birbirine uzaktan bakan ve ne zaman baksa birbirine gözlerimiz çalýnýr kapýsý bizi kýzdýran hayatýn
ne zaman ellerimi uzatsam sana ardýndan defini çalarak gelir hazan talan eder bize uzanan bahar’ý keser baþlarýný kýr çiçeklerinin doldurur heybesine dipsiz vadilerde býrakýr
akþam düdüðünü çalarken biten gün büzülür ruhumun teni kývranýr kendi içinde biten o günün düdük sesiyle sen kaybolursun
Salacak sahilinde bütün martýlar yetim .aðlak bütün þarkýlar iyot damlýyor gözlerinden sahilin mecnuni aðýtlar yükselir dalgalarýndan denizin
uykuya her çekildiðinde ay ardýndan yakamozlar yýkýlýr hayallerim birden daðýlýr benliðim yeniden sarsýlýr içimdeki topraklara mezarlar kazýlýr her mezarda bir mecnun yakýlýr
Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.