Koklayarak Öptüğüm

Ýçimden attýðým çýðlýklar,
Gökyüzünden duyuldu.

Ne yaptým,ettim de,
Olduramadým.
Çok yara aldým
Ama
Sana yar olamadým.

Yüreðimdeki yara,
Yürekleri daðlayacak kadar büyükken,
Saramadýðýn yaramý,
Gülüþüme, bakýþýma sakladým.

Sen benim evimdin,
Gittin ya evsiz kaldým,
Sokak,sokak seni aradým.

Kýrgýn deðil,
Paramparça býraktýn,
Sana deðil,
Kendime küstüm.

Her saniye geliþini bekledim,
Yüreðime ilmek ilmek iþledim.

Ben beni unuttum ama,
Ben seni hiç unutmadým.

Saçlarýma aklar düþtü,
Birbirimizi beklerken aylar geçti,
Zaman akýp gitti
Ne sen geldin,
Ne de ben gidebildim.

Oysa ki;
Gece,gündüz yanýmdaydýn,
Her caným dediðinde,
Canýma can katardýn,
Hani bensiz yapamazdýn,
Yokluðun haddini aþtý...

Herþeyini,
Nefesime deðen,nefesini özledim...

Hiç mi vicdan yok be adam,
Ben seni kendimden bile vazgeçecek kadar çoook sevdim...

Çok Sevdim...

Yazan : Kibar Yalçýn
Yorum : Abdulkerim Tiryaki

Facebook ve Instagram sayfam : kibar_yalcin_



Sosyal Medyada Paylaşın: