KENEF BÜZÜ
Onun bunun çocuðu bir acayip mahlûkat,
Yüzü domuz derisi aðzý kenef büzüdür…
Giymiþ puþtluk gocuðu batýyor her hakikat,
Namertlik öz gömleði kinle nefret cüzüdür…
Geninde kuduzluk var sýkar durur diþini,
Babasýnýn aðzýna yapmýþ ilk gün çiþini,
Fitne fesattýr ruhu takan takmýþ fiþini,
Masum insan feryadý bayramý gündüzüdür…
Deccalýn öz kardeþi hem de ciðer paresi,
Þeytanýn baþ torunu kaþar küpü karesi,
Kahramanlýk taslýyor korkak laðým faresi,
Aynada tek gördüðü lanetlenmiþ yüzüdür…
Nereden göçmüþ gelmiþ bilmem nedir uyruðu,
Bildiðim gördüðüm þey hiç durmuyor kuyruðu,
Ýnsanlýktan nasip yok kimden alýr buyruðu,
Düþmandýr bahar yaza günün kýþý güzüdür…
Cantekin der; kirletir her gün cami duvarý,
Pisliktir çirkefliktir ömrünün tüm kulvarý,
Batýrýr gece gündüz sokak cadde bulvarý,
Dünyada edepsizlik doðrusudur düzüdür…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.