ÖYLEYİM, ATİLLA İLHAN GİBİ
Bugün çok ayrýyýz seninle.
Bir cümlene rast geldim,
Ýçimi kor baðladý.
Senin dilinden dökülmüþ satýrlar,
Oysa ben oysa ben,
Ben deðil dilinden dökülecek gam kedere,
Gözlerine deðen yaðmurlarý bile susturmak isterdim.
Kimdir bu kalbini deþen,
Aþk deðil besbelli,
Ben olsaydým o sözcüklerde ki sitem...
Silerdim bir yel gibi,
Rüzgarlarda yazmak için seni.
Ama o ben deðilim biliyorum.
Sen baþkasý için ziyan edilen,
Benim uzak bir pencerem.
Kendime tuzaðýmsýn.
Üzüldüm bugün.
Hani baþkasý için kýrýk ya kalbin,
Hani saramýyorum ya tutmuyor ya kollarým,
Kendime bin sitemim var.
Senin gönlünü bir yabancýnýn kanattýðýný gördüm ya,
Öldüm bugün tam þu saatte þu anda...
Görmediðin bir karanlýkta,
Ýþte þimdi bugün sen bir kez daha gittin baþkasýna...
Bunu kendime anlatmaktan yoruldum inan.
Bugün iþte þu anda yalan söylemek istiyorum ama,
Gerçek tam kalbimin ortasýnda.
SEN;
Baþkasý için yazmýþsýn o þiiri.
Okuduðumda ki "ben" öznesi,
Ben þimdi Atilla ÝLHAN gibiyim.
Bugün tam þu anda...
ÜÇÜNCÜ ÞAHSIN ÞÝÝRÝ gibi;
Bir aynada üç kiþi,
Ben küçük yaþlardan beri seven birisi,
Senin karþýnda ki daha yeni,
Benim aynam olan senin tarihin,
Bu kalpte ben bugün tam þu anda,
Üçüncü bir kiþiyim, inanmasý zor ama;
Öyleyim iþte bugün...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.