Dostluk dediðin, Ýncecikten bir türkü Ýnsaný uzaklara alýp götüren Uzaklarý alýp insana getiren Yürek yakan Yürek rahatlatan Bazen buz gibi bir su Yangýnýný söndüren Hararetini alan Bazan bir kývýlcým Yüreðini ateþleyen O bir türlü yanmayan ateþe Kokulu bir çýra ateþ aldýran Ýnce sazdan bir türkü Aðýr aðýr Dokunaklý Ýçten dokunan Metabolizmayý Dibinden sarsan Ýnce sazdan Bir þiir, Mýsra mýsra... Okundukça okunasý gelen, Bir kitap... Ýçten baðlandýðýn, Yürek baðý. Nesli tükenmeye yüz tutmuþ, Endemik bir bitki... Ciðerleri açan oksijen... Hayatýmýza can veren, Ekmek, su... Dostluk dediðin, Bir kitap. Sevmediðin sayfalarý, Yýrtýp atma... Sonuna kadar götür, Atlamadan sayfalarý, Hiçbirini, Katlanarak oku. Az az, tadým tadým Çikolata gibi... Azar azar oku Tadýný hissede hissede... Horoz þekerini yalarsýn da, Bitecek korkun olur ya.... Azar azar yalarsýn Öyle iþte... Hoþlanmadýðýn kýsýmlarý, Sakýn atlama, Yada Sýkýlýnca, Bir kenara fýrlatma... Sabýrla oku... Baþla ve bitir. Sonuna kadar götür. Götür ki! Lezzeti orada Ýþte dostluk! Hazýrlýðýndan, Piþmesine kadar süren Lezzetli bir yemek.... Okuduðun doyumsuz bir öykü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.