Dimdik !

Gözlerim gökyüzünde, bulutlarý tarýyor.
Oradan uzanacak, bir dost eli arýyor.

Býktým usandým ardýk, zulme baþ kaldýrmaktan.
Taze sürgünlerimi, rüzgâra çaldýrmaktan.

Alt dallarým kýrýldý, çok eðmek istediler.
Uzanarak baþýma, hep deðmek istediler.

Çürük aðaçlar gibi, yoktu benim kovuðum.
Kýrýldýkça uzadým, çünkü ben bir kavaðým.

Terbiye edilemez, zora gelmez dallarým.
Aþaðýya eðilmem, hep göðe el sallarým.

Biliyorum sonunda, devirip yýkacaklar.
Hiç eremedikleri, baþýmý yakacaklar.

Ama ben göçerken de yönümü çizeceðim.
Altýmda kalacaklar, onlarý ezeceðim.

(Onuncuköylü)





Sosyal Medyada Paylaşın: